Tag: Jan Król

Zadaniem polityków (polityczek, jak chcą niektórzy) jest organizowanie życia zbiorowego ludzi na poziomie gmin, regionów, państw, wspólnot międzynarodowych. Za swoją działalność otrzymują wynagrodzenie, budują swoją popularność, dysponują władzą i publicznymi pieniędzmi. Są odpowiedzialni za pokój i wojny, za rozwój lub upadek gospodarki, za politykę społeczną wspierającą potrzebujących lub jej brak, za zabezpieczenie zdrowotne i emerytalne lub za chaos w tym obszarze, za bezpieczeństwo swych obywateli lub zagrożenia terroryzmem i przestępczością, za edukację kolejnych pokoleń lub jej degradację.

Mimo dolegliwością z krtanią (antybiotyk niestety musiał być włączony) ruszyłem na „Marsz Wolności”.  Samo hasło manifestacji obudziło we mnie wspomnienia z okresu działalności w „Unii Wolności”, która dobrze wpisała się w najnowszą historię naszego kraju.

Dwa obrazy utkwiły mi ostatnio mocno w pamięci.

Ostatnimi dniami dwie informacje z uwagą, ale i ze smutkiem odnotowałem.

Skorzystałem z zaproszenia mojego kolegi Jacka Frankowskiego – leśnika z wykształcenia, uprawiającego jednak zawód rysownika oraz dokumentalisty – do obejrzenia wyreżyserowanego i wyprodukowanego przez niego filmu zatytułowanego: „Inka” – są sprawy ważniejsze niż śmierć”.

Wiele spraw ogniskuje zainteresowanie opinii publicznej (sądownictwo, TK, samorządy, gimnazja, służba zdrowia, obronność), ale na jedną, tym razem, chciałbym zwrócić uwagę. Jest ona jednoznaczna, a zarazem bolesna.

Oj, dzieje się, dzieje. Kolejna stłuczka rządowej limuzyny. Po wypadnięciu z trasy samochodu wiozącego prezydenta RP, z powodu pęknięcia opony; poprzez staranowanie, przez wiozącą ministra Macierewicza kolumnę, stojących na czerwonym świetle samochodów; teraz pancerne auto z panią premier na pokładzie wylądowało na drzewie w Oświęcimiu. Zamieszanie wokół niejakiego Bartłomieja Misiewicza, totumfackiego szefa MON, któremu nie wiadomo dlaczego salutują i parasol nad którym trzymają wyżsi oficerowie WP. Marzenie „naczelnika” o Europie jako mocarstwie atomowym, wbrew stanowisku europejskiej czołówki i kierownictwu NATO.

„…4 kwietnia 1984. Wczoraj wieczorem byłem w kinie. Same kroniki wojenne. Jedna znakomita, pokazywała bombardowanie statku z uchodźcami gdzieś na Morzu Śródziemnym…”.

Kryzys parlamentarny, jaki obserwowaliśmy od 16 grudnia ubr., pozornie się zakończył. Posłowie opozycji zaprzestali okupowania sali plenarnych posiedzeń Sejmu, a marszałek ogłosił przerwę do 25 stycznia. Przychodzi więc czas na refleksję nad tym co się wydarzyło i co wydarzyć się może.

Nikt nie kwestionuje, że można dotkliwie pośliznąć się na skórce od banana. W rezultacie można uszkodzić sobie kość ogonową, stłuc łokieć lub kolano, a zdarzyć się mogą też przypadki złamań niektórych części ciała.