W Ustce zmarł Marian Majkowski, znany kaszubski pisarz i działacz, który pochodził ze Skrzeszewa koło Sierakowic. Był m.in. autorem książki „Na kaszubskich pustkach”.
Marian Majkowski urodził się 5 października 1926 roku w Skrzeszewie w gminie Sierakowice. Ukończył liceum w Lęborku, a następnie architekturę na Politechnice Gdańskiej (1955). W 1961 r. ukończył także Podyplomowe Studium Planowania i Architektury Wsi, a w 1975 r. obronił pracę doktorską. Pracował w Bydgoszczy, Grudziądzu i Poznaniu, gdzie także prowadził wykłady na Politechnice. Był wieloletnim działaczem i przewodniczącym Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego w Słupsku i Ustce.
Marian Majkowski pisał opowiadania i powieści. Debiutancki tekst „W lagrze” ukazał się w Pomeranii w 1979 r. Ten sam tekst o zmienionym tytule „Na robōtach” oraz opowiadanie „Jesénnô droga” zostały ogłoszone w antologii współczesnej prozy kaszubskiej Dёrchôj Królewiónkō (1996). Ich druk zainspirował Majkowskiego do napisania wspomnień. Pierwszy tom „Na kaszubskich pustkach” ukazał się w 2000 roku. Dwa lata później wyszedł drugi tom „Z pustek w świat”. Trzeci tom – „Na skraju Pomorza” ujrzał światło dzienne w 2006 roku. Marian Majkowski od 1981 r. mieszkał w Ustce. Zmarł 6 lutego 2012 r. w wieku 85 lat. Pogrzeb odbędzie się w środę w Ustce.
Wiôlgô szkòda, że Òn ju wicy pò kaszëbskù nie napisze. To bëł dobri człowiek!
Marian
Wieczny odpoczink dôjce Jemu Panie, a widniô wiekujistô niech Mu swiécy,,,
W radiu Kaszëbë słyszałem za powyższą notką, że Marian Majkowski napisał trzy tomy wspomnień. Napisał ich cztery. Czwarty tom nosi tytuł „Obcy wśród swoich”. Wydany został – tak jak wszystkie poprzednie – w wydawnictwie ROST z Banina w roku 2010. Ten tom zamyka klamrą jego życiowe pielgrzymowanie, począwszy od Skrzeszewa pod Sierakowicami, przez Lębork, Gdańsk, Grudziądz, Poznań, do Ustki, gdzie jest tez miejsce wiecznego spoczynku.
Żałuję, że nie mogę uczestniczyć w uroczystościach pogrzebowych. Trudno z dnia na dzień zmienić plany działań.
Przekazuję serdeczne wyrazy współczucia jego małżonce, Eleonorze, którą Marian darzył wspaniałą miłością.
Eugeniusz Pryczkowski