Osiemnastowieczny kościół szachulcowy z Ciecholubia koło Kępic został przeniesiony do Warcina na teren Technikum Leśnego. Cieśle właśnie powiesili wiechę na kopule wieży zabytkowej świątyni. Cała operacja kosztuje milion złotych.
Na ten dzień mieszkańcy gminy Kępice czekali kilkadziesiąt lat. Kościół z pobliskiego Ciecholubia był już skazany na zagładę. Szachulcowa świątynia dosłownie rozpadała się, runęła jedna ze ścian, spadł dach. Pod koniec lipca 2004 roku kościół należący niegdyś do ewangelików przez niedbałość i bezmyślność urzędników uległ niemal całkowitemu ziszczeniu. Ostatnią szansą na jego uratowanie była rozbiórka pozostałych jeszcze części drewnianej konstrukcji i oczekiwanie na lepsze lata.
Konserwator zabytków szukał wparcia w gminie Kępice, która napisała projekt i starała się o unijne dotacje na remont zabytku. W tym roku nadeszła finansowa pomoc, choć rekonstrukcję i przeniesienie kościółka wyceniono na milion złotych. Aż 85 procent tych środków Kępice otrzymały z kasy Unii Europejskiej. Prace ruszyły latem, a już dziś powieszono wiechę na kopule wieży.
– Obiekt został przeniesiony w częściach na teren parku Technikum Leśnego w Warcinie i tu znowu będzie służył mieszkańcom jako świątynia – mówi Piotr Mańka , dyrektor szkoły. – Gmina wolała ratować niszczejący i opuszczony obiekt na swoim terenie niż przekazać go Muzeum Pomorza Środkowego, które chciało obiekt przenieść do Czystej w gm. Smołdzino – mówi Magdalena Gryko, wójt gminy Kępice. – To cenny zabytek i piękny architektonicznie obiekt, który będzie atrakcją turystyczną gminy – dodaje wójt.
W księgach parafialnych podana została data budowy – rok 1565, natomiast wyposażenie kościoła wskazywałoby na to, że powstał on krótko przed 1670 rokiem. Jednak podczas remontu świątyni w 1911 roku, gdy odbudowano wieżę i dobudowano zakrystię, odsłonięta została na belce data 1799 roku i wydaje się, że jest to właściwy rok budowy świątyni, a wcześniejsze daty dotyczą poprzedniego kościoła, albo samych podwalin.
Kościół od 1994 roku należał do parafii ewangelicko-augsburskiej w Słupsku. W latach 60-tych sporadycznie służył nielicznym Niemcom, którzy tu pozostali. Była to wówczas jedyna protestancka świątynia między Miastkiem i Słupskiem. Potem kościół stał pusty i niszczał, a jego wyposażenie w latach 1971-76 zostało przeniesione i przejęte przez Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. W posiadaniu muzeum znalazły się:
– chór muzyczny z połowy XVII wieku, przerabiany w XVIII wieku i 1911 roku
– płaskorzeźba „Ostatnia Wieczerza” z XVII wieku (z Przetocka)
– płaskorzeźba „Ukrzyżowanie” z XVIII wieku
– 3 lichtarze żeliwne z XIX wieku
– 1 lichtarz cynowy z połowy XVII wieku
– świecznik wiszący, mosiężny z XVII wieku (z Przytocka)
– miedzioryt „Zmartwychwstanie”, „Opłakiwanie”, „Hołd Trzech Króli” A. Gabera z 1859 r.
– żyrandol mosiężny z końca XVIII wieku
– chrzcielnica z XVIII wieku
– malowidła z empory bocznej XVII/XVIII wiek
– elementy ołtarza głównego z połowy XVII wieku
– tablice do psalmów.
Pozostaje jeszcze pytanie – czy po rekonstrukcji muzeum zwróci wyposażenie kościoła? Tak odtworzona świątynia byłaby w istocie wielką atrakcją.
