Dobrze się stało, że Sejm RP podjął właściwe uchwały w sprawie patronów 2015 roku. Sejm całkiem słusznie dokonał wyboru trzech wielkich patronów: Świętego Jana Pawła II, Jana Długosza i Polskiego Teatru. Przemawiają za tym bardzo ważkie i przekonywujące racje. Za nim słów o tym kilka, zastanówmy się co my możemy w tych sprawach zrobić w naszych „małych ojczyznach” i w regionie?
„Rok Świętego Jana Pawła II” związany jest z wieloma racjami i argumentami. Naturalnie na czoło wybija się 10. rocznica odejścia papieża Jana Pawła II do „Domu Pana” (2.04.2005 roku) i 1. rocznica Jego kanonizacji (27.04.2014 roku). Oczywiście warto też pamiętać o 95. rocznicy urodzin Karola Wojtyły w dniu 18 maja 1920 roku, w Wadowicach. Trzeba także przywołać okres wielkiego pontyfikatu Papieża-Polaka 16.10.1978-2.04.2005. To było po prostu złote ponad ćwierćwiecze, zarówno dla Polski, Europy i świata. Należy również wspomnieć 4. rocznicę beatyfikacji Jana Pawła II z dnia 1 maja 2011 roku. Warto pamiętać, że wyświęcenie naszego Wielkiego Rodaka zawdzięczamy w wymiarze ziemskim papieżowi Benedyktowi XVI i papieżowi Franciszkowi I. Pierwszy z nich beatyfikował, a drugi kanonizował Jana Pawła II. A wszystko to działo się w ciągu zaledwie 9. lat. Dodajmy również, że to papież Franciszek I ogłosił Świętego Jana Pawła II patronem rodzin. A rodzina zawsze pozostaje najważniejsza i trzeba cieszyć się z faktu, że ma tak wielkiego patrona! I może jeszcze pamiętajmy o tym jak wielkim orędownikiem i duszpasterzem młodzieży, był właśnie Jan Paweł II.
„Rok Jana Długosza” żyjącego w latach 1415-1480, wpisuje się w naszą wielką historię. Powodem bezpośrednim jest naturalnie 600. rocznica urodzin ojca polskiej historiografii. Pozostawił on po sobie wiele dzieł, w tym najbardziej znane 12 tomów „Roczników, czyli kronik sławnego Królestwa Polskiego”. Warto też pamiętać o jego dziele pt. „Geografia Królestwa Polskiego”. Jan Długosz zapisał się również jako znakomity wychowawca sześciu polskich królewiczów (Władysław, Kazimierz, Jan Olbracht, Aleksander, Zygmunt i Fryderyk), synów wielkiego króla Kazimierza Jagiellończyka panującego w latach 1447-1492. A za jego panowania Królestwo Polskie stało się jednym z największych królestw w Europie. Dynastia Jagiellońska stała się na pewien czas dominującym rodem królewskim w Europie Środkowo-Wschodniej.
„Rok Polskiego Teatru” – swoją uchwałą Sejm RP docenił wielkie znaczenie kultury polskiej. Albowiem w tym roku przypada 250. rocznica powołania Teatru Polskiego przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. A stało się to w 1765 roku, czyli już w drugim roku panowania ostatniego polskiego króla. Współczesny Sejm chciał zapewne nie tylko podkreślić wielką rocznicę historyczną, ale również zwrócić uwagę na stan i potrzeby współczesnych teatrów, i może kultury w szerszym znaczeniu.
A cóż my sami możemy zaproponować w ramach trzech wielkich patronów roku 2015? I oto jest pytanie! Możliwości jest wiele, wskażmy dosłownie kilka propozycji. W kontekście „Roku Świętego Jana Pawła II”, warto bardziej udokumentować i spopularyzować ślady obecności, szczególnie Jego nauczania, związane z Pomorzem. W kontekście naszego województwa dotyczy to przede wszystkim Gdyni, Gdańska, Westerplatte, Sopotu i Pelplina. W kontekście „Roku Jana Długosza”, warto by przybliżyć obecność i znaczenie Pomorza (Prus Królewskich) w „Rocznikach” i „Geografii Królestwa Polskiego”. To piękne i zaszczytne zadanie dla naszych uczelni wyższych, instytutów naukowych oraz wydawnictw, jak też regionalnego radia i telewizji. W kontekście „Roku Polskiego Teatru” wskażmy na nasze teatry (z dostępnością do nich) na czele z Teatrem „Wybrzeże” w Gdańsku i Teatrem Muzycznych w Gdyni w dziele upowszechniania kultury w naszym regionie. Tak, aby i … „Janko Muzykant” mógł zagościć w pomorskich teatrach.
Jan Kulas
