Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych uczczono w Lęborku uroczystym odsłonięciem na murze kościoła pw. Miłosierdzia Bożego tablicy poświęconej żołnierzom podziemia niepodległościowego, w tym spoczywającego na lęborskim cmentarzu rtm. Jana Skorba – ostatniego komendanta Okręgu Nowogródzkiego AK.
O godzinie 12:00 mieszkańcy miasta i powiatu uczestniczyli w uroczystej mszy świętej w Kościele pw. Miłosierdzia Bożego, której przewodniczył ks. Infułat Stanisław Grunt. Po zakończeniu mszy, rodzina rtm. Jana Skorba, jednego z ostatnich dowódców okręgu nowogródzkiego AK, pochowanego na lęborskim cmentarzu, dokonała odsłonięcia tablicy poświęconej bohaterom podziemia niepodległościowego, których los związał z ziemią lęborską. Odsłonięciu tablicy towarzyszyło przemówienie syna rtm. Jana Skorba – Sylwestra, który podziękował w imieniu całej rodziny za pamięć i uhonorowanie ojca w tym wyjątkowym dniu.
Jan Daniluk z Instytutu Pamięci Narodowej, przedstawił korzenie i ducha obchodzonego 1. marca Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. W kilku słowach podkreślił jak ważna jest pamięć o bohaterach, którzy przez lata byli starannie wymazywani z kart historii.
Całość uroczystości uświetniła swoją obecnością liczna rodzina rtm. Jana Skorba. Obecni byli także Starosta Lęborski i Burmistrz Miasta Lęborka oraz przedstawiciele pozostałych samorządów, harcerze, młodzież z lęborskich szkół oraz mieszkańcy. Liczną grupą przybyłą na uroczystości byli także kibice Pogoni Lębork. Uroczystym obchodom Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” asystowała kompania honorowa 1 Batalionu Zmechanizowanego z Lęborka. O oprawę artystyczną zadbał chór Harmonia z Wejherowa.
Dzień wcześniej w Liceum Ogólnokształcącym nr 1 w Lęborku oficjalnie otworzono wystawą dotyczącą Żołnierzy Wyklętych. Okolicznościowy referat pt. „Nie jesteśmy żadną bandą – 5. Wileńska Brygada Armii Krajowej na Pomorzu” wygłosiła Izabela Brzezińska z Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej. Do obchodów dołączyło także lęborskie kino Fregata, w którym w sobotę odbyły się bezpłatne projekcje filmów dokumentalnych: „Łupaszka” i „Pomorski rajd majora Łupaszki”.
Galeria
Rotmistrz Jan Skorb
Jan Skorb (ps. Puszkarow, Puszczyk, Boryna), syn Marcina i Michaliny z domu Powajbo urodził się 6 grudnia 1910 roku we wsi Rynkowce, gmina Nowy Dwór powiatu szczuczyńskiego przedwojennego województwa nowogródzkiego.
Po ukończeniu szkoły podstawowej w Nowym Dworze wstąpił do Seminarium Nauczycielskiego w Szczucinie Nowogródzkim. Szkoła ta, prowadzona na bardzo wysokim poziomie, i dbająca o rozwój ducha patriotycznego wśród młodzieży, wychowała – obok rotmistrza – wielu innych znakomitych absolwentów, czynnych uczestników walk o odzyskanie niepodległości w czasie II wojny światowej.
Powołany – po ukończeniu seminarium – do czynnej służby wojskowej, Jan Skorb wybrał kawalerię i ukończył elitarne Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, a po otrzymaniu stopnia oficerskiego został przydzielony do 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Po odbyciu służby, do sierpnia 1939 roku pracował w województwie nowogródzkim jako nauczyciel.
Po wybuchu wojny, jako oficer kawalerii brał udział w wielu bitwach kampanii wrześniowej. Był dwukrotnie ranny i zabito pod nim trzy konie. Przepłynął wpław Wisłę pod Maciejowicami i uczestniczył w próbach stworzenia linii obrony, jaką chciano oprzeć o tę najważniejszą z polskich rzek. Uniknął niewoli i powrócił w rodzinne strony, które znalazły się – w wyniku rozbioru Polski przez Niemcy i ZSRR w 1939 roku – pod okupacją sowiecką. Zorganizował w tamtejszych puszczach pierwszy,m nękający okupanta odział partyzancki. Sowieci, nie mogąc ując polskiego zagończyka,m za którego głowę oferowali wysoką nagrodę, wywieźli i zamęczyli na Syberii jego 72-letniego ojca.
Z chwilą nadejścia Niemców, w związku z wybuchem wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941, dla rtm. Jana Skorba rozpoczął się okres trzyletniej (1941-1944) walki z nowym, niemieckim okupantem, którego w 1944 zastąpił ponownie okupant sowiecki, tym razem jako władca polskich ziem wschodnich oddanych wbrew woli Polski przez aliantów zachodnich. Przez cały ten czas rtm. Jan Skorb pozostawał niestrudzonym bojownikiem, z obydwoma okupantami, pełniąc funkcje dowódcze w oddziałach AK, a potem będąc adiutantem dowódcy AK Okręgu Nowogródzkiego. wobec beznadziejnego położenia sił zbrojnych podziemnego państwa polskiego na Kresach przypadł mu w udziale bolesny obowiązek ich demobilizacji i przerzucenia żołnierzy AK na terytorium Polski w jej powojennym kształcie. Zadania te wykonywał, jako Komendant Okręgu Nowogródzkiego AK, od jesieni 1944 roku do maja 1945, kiedy to sam opuścił na zawsze rodzinne strony, których nigdy więcej nie dane mu było ujrzeć.
Także w PRL rtm. Jan Skorb nie uniknął prześladowań ze strony UB, które jednak nie było w pełni świadome jego przeszłości i znaczenia w strukturach AK, co sprawiło, że zdołał ujść z kazamatów bezpieki. Ożenił się ze swoją miłością z okresu partyzanckiego, łączniczką AK, absolwentką prawa Aliną Jankowską (ps. Sowa), która – po torturach gestapo – cudem ocalała z dwuipółletniego okresu uwięzienia w obozach koncentracyjnych (m.in. na Majdanku i w Auschwitz). Osiedli na wsi, gdzie – ukrywając swoje zasługi i posiadane wykształcenie – prowadzili skromne gospodarstwo, a rotmistrz Jan Skorb pracował ponadto jako kierownik młyna: najpierw w Kostkowie, pow. wejherowski, a potem w Nowej Wsi Lęborskiej. Po przedwczesnej śmierci pierwszej żony ożenił się z towarzyszką broni z partyzantki, Janiną Niewiarowską (ps. Janka) i zamieszkał w Bydgoszczy, gdzie zmarł 2 grudnia 1988 roku. Został pochowany, w licznej asyście oddających mu hołd kolegów i podkomendnych, na cmentarzu w Lęborku, u boku Aliny
Posiadał wiele odznaczeń, w tym Krzyż Virtuti Militari, Krzyż Walecznych, Krzyż Partyzancki, Krzyż Armii Krajowej i in.
Pozostawił troje dzieci (Sylwestra, Marię i Tomasza), ośmioro wnucząt i dziewięcioro prawnucząt.
Autorami biogramu jest Rodzina Jana Skorba.
Cześć i chwałą bohaterom.