Cyprian Franciszek Zabłocki (1792-1868), był polskim ziemianinem herbu Łada i właścicielem dworu w Rybnie koło Sochaczewa. Wsławił się niezwykłymi inwestycjami, które miały mu przynieść wielkie pieniądze niewielkim kosztem. To od tej barwnej postaci wzięło się powiedzenie ,,wyjść jak Zabłocki na mydle’’.
Jak głosi miejscowa legenda, Zabłocki postanowił wzbogacić się na masowej produkcji mydła w rodzinnym dworze, następnie zamierzał dobrze sprzedać ów produkt za granicą. Wyprodukowane mydło miało być spławione Wisłą do Gdańska, a stamtąd dalej na eksport. Jednakże aby zysk był jeszcze większy, zdecydował się na oszukanie celników. Nakazał cieślom zrobić lekkie drewniane skrzynie, które nie będą przepuszczały wody. Gdy zbliżał się do granicy z Prusami, kazał wrzucić cały towar do wody. Skrzynie, do których zapakowano mydło, miały być powiązane ze sobą. Płynąc, statek ciągnął za sobą skrzynie pod powierzchnią wody i w bezpiecznej odległości od oczu pruskich celników. Udało się oszukać celników, ale gdy w Gdańsku chciano wydobyć skrzynie wraz z mydłem okazało się, że nie były one zbyt szczelne i całe mydło rozpuściło się w wodzie. Zabłocki stracił całe zainwestowane pieniądze i klepał przysłowiową biedę. Jego syn Cyprian na szczęście nie odziedziczył talentu po swoim ojcu i po zajęciu Rybna doskonale w nim gospodarzył. Dziś trudno doszukać się tam śladów po fabryce mydła. Jedyna po niej pamiątka – tak przynajmniej twierdzą niektórzy – to ogromna metalowa misa obok studni na tutejszym cmentarzu. W tej misie, jak głosi legenda, szlachcic produkował mydło, dzięki któremu przeszedł do historii. Cyprian Zabłocki został pochowany na cmentarzu w Rybnie w rodzinnym grobowcu, zachowanym po dziś dzień. Pałac rodzinny po II wojnie światowej został przejęty przez Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie.
