Druga rocznica śmierci prezydenta Pawła Adamowicza

Mija druga rocznica dramatycznej śmierci Prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza. Chory z nienawiści nożownik – dokonał 13.01.2019 r. zamachu na znanego, lubianego i szanowanego włodarza Gdańska P. Adamowicza. Prezydenta z ponad 20. letnim stażem, który miastu „Wolności i Solidarności”, zapewnił wymiar prawdziwie europejski. Gdańsk P. Adamowicza stał się wizytówką nowoczesnej, przyjaznej i tolerancyjnej metropolii polskiej.

Paweł Adamowicz rówieśnikiem wolnej Polski. Paweł Adamowicz był rówieśnikiem wolnej i demokratycznej Polski. Urodził się (2 listopada 1965), wychował i wyedukował w Gdańsku. W Ruchu Młodej Polski (obok A. Halla) i na Uniwersytecie Gdańskim ukształtowała się jego osobowość. W 1988 roku przewodniczył Studenckiemu Komitetowi Solidarności. Wtedy
zdobył pierwsze większe doświadczenie społeczno-polityczne. Wiele zawdzięczał starszemu o 4 lata bratu, dziennikarzowi Piotrowi Adamowiczowi. W tych też latach pełnił funkcję prorektora (najmłodszego w Polsce) Uniwersytetu Gdańskiego ds. studenckich, z rekomendacji rektora prof. Zbigniewa Grzonki. Od 1996 r. był radcą prawnym. Na niwie samorządowej, 27 maja 1990 roku wybrano go radnym Rady Miasta Gdańska (RMG). W kolejnej kadencji (1994-1998) został przewodniczącym RMG, po znakomitym poprzedniku Andrzeju Januszajtisie. Jesienią 1998 roku, jako przedstawiciel Klubu Radnych Akcji Wyborczej Solidarność (AWS) – został po raz pierwszy wybrany Prezydentem Miasta Gdańska. Po AWS-ie, najcenniejsze doświadczenie zdobywał w promowaniu struktur PO w Gdańsku i w regionie. Najtrudniejsze wybory miały miejsce w listopadzie 2018 roku. W drugiej turze (65 %) zdecydowanie pokonał kandydata PiS Kacpra Płażyńskiego (w I turze Jarosława Wałęsę). Dnia 4 listopada 2018 roku po raz szósty został wybrany P. Adamowicza Prezydentem Gdańska (tym razem z Listy „Wszystko dla Gdańska”). Wtedy podsumował ten
fakt wymownie i mądrze: „Przekonałem się, że demokracja to więź międzyludzka”.

Paweł Adamowicz prezydentem wszystkich Gdańszczan. Kiedy, P. Adamowicz regularnie odwiedzał swoich mieszkańców w 35. dzielnicach i zaprosił ich do rozmowy, debaty o sprawach najbardziej lokalnych i regionalnych, zaczął wzbudzać coraz większe zaufanie i uznanie. Zaskarbił sobie też sympatię samorządową polityką otwartości społecznej. Znajdował czas na liczne spotkania i konsultacje, szczególnie do „budżetów obywatelskich”. Przyjaźnie zaskoczył wielu gdańszczan, ten „konserwatywny katolik”, otwartością na mniejszości narodowe i obyczajowo-społeczne. Te zmiany następowały w P. Adamowiczu stopniowo i konsekwentnie. Gdański Model Integracji Imigrantów (30.06.2016), przyjaznej polityki wobec uchodźców, zyskał uznanie w skali kraju. Chyba najtrudniejszym wyzwanie okazała się relacja z LGBT. Samo wyrażenie zgody ma marsze równości, było daniem równych szans obywatelskich. Osobisty udział Prezydenta Gdańska w III Trójmiejskim Marszu Równości (27.05.2017), i pamiętne słowa: „Miłość może tylko łączyć” – to oznaczało kolejne otwarcie i poszerzenie dialogu. Jak się wydaje, istotne tutaj były sygnały od papieża Franciszka, wskazującego, że każdy może liczyć na pomoc Kościoła. Dodajmy, że do końca życia P. Adamowicz pozostał autentycznym i prostolinijnym katolikiem.

Największymi i wymiernymi dokonaniami były duże inwestycje infrastrukturalne i prospołeczne, począwszy od Tunelu pod Martwą Wisłę, po ciąg komunikacyjny w kierunku Lotniska im. Lecha Wałęsy. Odbudowa Wyspy Spichrzów, stała się znakiem, że nie ma rzeczy niemożliwych! Z kolei, wymiar międzynarodowy dały muzea: Europejskie Centrum
Solidarności (ECS), Muzeum II Wojny Światowej, Gdański Teatr Szekspirowski.

Lider Stowarzyszenia „Wszystko dla Gdańska”. Kiedy w 1998 roku gdańska i krajowa Platforma Obywatelska nie poparły Pawła Adamowicza jako kandydata na Prezydenta Gdańska, nie uległ, nie poddał się presji większości. Stanął na czele własnego Stowarzyszenia pn. „Wszystko dla Gdańska”. Zostało ono zarejestrowane 11 maja 2018 roku. Do jesiennych wyborów samorządowych pozostało kilka miesięcy. 13 sierpnia 2018 roku premier Mateusz Morawiecki ogłosił termin wyborów samorządowych, I turę na 21 października i II turę na dzień 4 listopada. Wydawało się, że Stowarzyszenie „Wszystko dla Gdańska”, w politycznym starciu z dominującymi na Pomorzu, ugrupowaniami PO i PiS, nie ma żadnych szans.

Przyjaciele z A. Hallem przekonali P. Adamowicza, aby podjął najtrudniejsze życiowe wyzwanie. W II turze ważne okazało się poparcie PO i środowisk centrolewicowych. Blisko 2/3 uzyskanych głosów było fenomenalnym wynikiem. Dzisiaj godnie i z dużym oddaniem kontynuuje dzieło P. Adamowicza Prezydent Gdańska Aleksandra Dulkiewicz. Żona, dr Magdalena Adamowicz świetnie realizuje się jako europosłanka, reprezentantka Pomorza w Parlamencie Europejskim. Piotr Adamowicz dobrze odnajduje się w Sejmie RP. Wydaje się, iż źródło „Wszystko dla Gdańska”, słowem bezpośrednie i stałe odwołanie się do obywateli, jest najwłaściwsze i najbardziej skuteczne. „Ścieżka samorządowa” jest ku temu najbliższa i najbardziej naturalna.

Dokonania prezydenta Pawła Adamowicza. Prezydentura Pawła Adamowicza obejmuje ponad 20 lat (1998-2019). Jak pisze w I tomie swojej „autobiografii” tj. „Gdańsk jako wyzwanie” (2008) i w II tomie „Gdańsk jako wspólnota” (2018), to był wieloletni proces nauki, budowania i stałego dialogu z obywatelami. Społeczeństwo obywatelskie było mu
bardzo bliskie. Stale poszerzał swoje horyzonty. W latach 2007-2015 stał na czele Unii Metropolii Polskich. Od założenia, na stałe przewodniczył Stowarzyszeniu Obszaru Metropolitarnego Gdańsk-Gdynia-Sopot. Od 2002 roku regularnie organizował Światowe Zjazdy Gdańszczan. Znajdował czas na spotkania i kontakty międzynarodowe. Wśród miast partnerskich Gdańska trzeba wymienić, takie m.in. miasta jak: Brema, Cleveland, Rotterdam, Marsylia, Nicea, Sankt Petersburg, Odessa i Wilno.

Przesłanie heroicznej śmierci. Paweł Adamowicz zmarł 14 stycznia 2019 roku. Jego śmierć podczas 27. Finału WOŚP, podczas „dzielenia się dobrem”, widziała prawie cała Polska. Okrutnej zbrodni dokonał bezwzględny nożownik, ogarnięty chorobliwą obsesją nienawiści i zemsty. Wielu okoliczności do dzisiaj nie wyjaśniono. Pomimo upływu pełnych dwóch lat od tej tragedii, nie sformułowano aktu oskarżenia. Pytanie o sprawiedliwość – pozostaje w pełni otwarte.

Paweł Adamowicz został pochowany w Bazylice Mariackiej. Dni żałoby gdańskiej, regionalnej (staliśmy w kolejce do Bazyliki), państwowej (18-19.01.2019) i oraz udział wybitnymi gość z zagranicy, dowiodły jego niezwykłego znaczenia. Taki czas i wymiar pogrzebu, ma znamiona nie tyle uznanego polityka, co bardziej męża stanu. Ale może najważniejsze przesłanie z biografii P. Adamowicza – sprowadza się do statusu prawego i dobrego człowieka, otwartego i stale rozwijającego się włodarza blisko półmilionowego miasta oraz pełnego poświęcenia się, przyjętej sześciokrotnie służby i misji Prezydenta Miasta Gdańska!