Dziś mija 33. rocznica odejścia Lecha Bądkowskiego – zasłużonego dla Kaszub i Polski działacza społecznego, wychowawcy całego pokolenia kaszubskich społeczników.
Lech Bądkowski urodził się 24 stycznia 1920 r. w Toruniu, zmarł 24 lutego 1984 r. w Gdańsku. Był żołnierzem, pisarzem, dziennikarzem, tłumaczem oraz kaszubskim działaczem politycznym, kulturalnym i społecznym. Uczestniczył w kampanii wrześniowej w 1939 r., dowodził plutonem piechoty i m.in. walczył w bitwie nad Bzurą, którą potem opisał w książce Żołnierze znad Bzury. W 1940 r. przedostał się do Francji, a potem Anglii i zaciągnął do Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. Walczył pod Narwikiem.
W 1945 r. wrócił do Polski i osiadł w Gdyni. W 1956 r. Lech Bądkowski współtworzył Zrzeszenie Kaszubskie (późniejsze Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie) i jego program ideowy, mimo że nie był Kaszubą i nie mówił po kaszubsku. We władzach ZKP był od początku. Miał legitymację nr 11.
Czytaj więcej o Lechu Bądkowski na stronie: www.badkowski.pl
W sierpniu 1980 r. Lech Bądkowski jako przedstawiciel literatów Wybrzeża poparł strajkujących stoczniowców. Od 21 sierpnia 1980 r. był członkiem prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej, jego rzecznikiem prasowym, a także członkiem grupy negocjującej Porozumienia Gdańskie, w której odpowiadał za postanowienia dotyczące wolności słowa w Polsce.
Lech Bądkowski zmarł 24 lutego 1984 roku w mieszkaniu na ul. Długiej, po ciężkiej chorobie, przez ostatnie lata będąc pod troskliwą opieką swojej żony oraz przyjaciół. Jego pogrzeb na cmentarzu Srebrzysko był wielotysięczną manifestacją „Solidarności”. Później na jego mogile stanęła rzeźba kaszubskiego Gryfa z napisem Lech Bądkowski – pisarz, żołnierz, obywatel.
Pamięć o Lechu Bądkowski trwa. Nadal funkcjonuje jako autorytet dla regionalistów pomorskich, studentów z Pomoranii, dla osób zajmujących się samorządem, naukowców, ale i zwykłych ludzi.
