Tag: powstanie styczniowe

W 1863 r. miał miejsce, zaliczany dawniej do ostatnich przed pierwszą wojną światową, tragiczny w swoim przebiegu, polski zbrojny zryw narodowy – powstanie styczniowe. W Królestwie Kongresowym był on poprzedzony, zwłaszcza w Warszawie, szeregiem manifestacji zdradzających patriotyczne nastroje społeczeństwa. Należy przypuszczać, że wiadomości o tych wydarzeniach, przy większej komunikatywności niż w okresie powstania listopadowego, przenikały dość szybko do terenów za pruskim kordonem.

Przypadająca w tym roku 150 –ta rocznica wybuchu Powstania Styczniowego, które było kolejnym polskim zrywem w drodze do odzyskania narodowej niepodległość, musi skłaniać do pogłębionej refleksji historycznej, obejmującej nie tylko zdarzenia 1863 roku. Przy tej okazji musimy spojrzeć na cały splot „polskich” wydarzeń XIX wieku.

W dniu 22 stycznia 1863 roku na sygnał Rządu Tymczasowego wybuchło największe polskie powstanie narodowe. W licznych miejscach Europy pamiętano i obchodzono pamięć po listopadowym zrywie narodu polskiego. Józef Cowen tak powiedział w swojej mowie podczas listopadowych obchodów w Newcastle w 1861 roku: „Emigracja polska wraz z legionami i męczennikami, była tak świetną, że cały kraj przez to natchniony. Rosja pomimo wiedzy pasowała cały naród na rycerzy, a synowie Polski pielgrzymują po świecie, aby uczyć go, jaką wartość ma narodowość i prawdziwa godność patriotyczna. Najlepsi mężowie narodu uwięzieni, wygnani, pomordowani setkami, tysiącami, a jednak okrutny ciemiężca nie jest w stanie stłumić miłości Ojczyzny. Zaludnił on kopalnie Syberii, dostarczył do armii kaukaskiej kwiatu młodzieży polskiej, a jednak wielka idea polskiej narodowości wznosi się niepokalana z pośród zgniłego powietrza więzień, krwi, rusztowań …”.