fot. GK

Dzisiaj w Słupsku odbyła się uroczystość upamiętniająca Wielki Głód na Ukrainie. W Kościele grecko-katolickim odbyła się Msza św. następnie odsłonięto tablicę upamiętniającą tragiczne wydarzenia z lat 30. ubiegłego wieku jakie działy się na Ukrainie. Otwarto wystawę IPN.

fot. GK
fot. GK

W uroczystości udział wzięli przedstawiciele nauki, wójtowie gmin powiatu słupskiego, senator Kazimierz Kleina oraz Konsul Generalny Ukrainy w Gdańsku prof. Miron Jankiw. Przybyły także delegacje służb mundurowych.

fot. GK
fot. GK

Historia Wielkiego Głodu na Ukrainie
Trzy Fale Głodu

Fala pierwsza (1921-1923)

Przyczyną głodu na początku panowania komunistów na Ukrainie były susza, pomór wśród bydła, powojenny chaos, ale przede wszystkim bolszewicka polityka rekwizycji zboża. Głód jaki objął tereny centralnej Rosji, władze postanowiły zaspokoić ukraińskim zbożem. Zabierając chłopom ukraińskim zboże, skazano ich na śmierć głodową. W latach 1921-1923 w wyniku głodu zmarło 0d 1,5 -2 mln osób.

Fala druga (1932-1933)

Największą zbrodnią bolszewickiego kierownictwa wobec narodu ukraińskiego było doprowadzenie do głodu lat 1932-1933. W 1929r. władze postanowiły przeprowadzić pełną kolektywizację. Poprzez rozstrzeliwania i wywózki na Sybir lub do Kazachstanu pozbyto się zamożnych chłopów (kułaków). Następnie przystąpiono do tworzenia kołchozów, co wprowadziło do produkcji rolnej chaos i dezorganizację. Ukraińska wieś nie była w stanie wykonać narzuconego jej planu dostaw ziarna dla państwa. Jednak bolszewickie kierownictwo wymagało gromadzenia ukraińskiego zboża za wszelką cenę. Na wieś ukraińskąskierowano wojsko, milicję i grupy aktywistów celem dokonania rekwizycji płodów rolnych. Przybyła jesienią 1932r. specjalna komisja na czele z Wiaczesławem Mołotowem i Łazarem Kaganowiczem i doprowadziła do pozbawienia chłopów ukraińskich ziarna (chociaż i nawet tego nie wystarczyło do wykonania planu!). Po zakończeniu prac komisji, wiosną i latem 1933 r. głód osiągnął największe rozmiary. Ludzie wymierali całymi wsiami, a moskiewskie kierownictwo nie podejmowało żadnych kroków, celem poprawienia losu głodującym ludziom. Stosy zabranego ziarna zgromadzone na stacjach kolejowych i portach nad Dnieprem w celu wywiezienia do Rosji i za granicę gniły pod gołym niebem .Według obliczeń historyków i demografów liczba ofiar tego ludobójstwa wyniosła około 5 mln osób. W literaturze przedmiotu podawana jest także liczba 7 mln ofiar. Władze komunistyczne przez cały czas istnienia Związku Radzieckiego ukrywały informację o Wielkim Głodzie.

Fala trzecia (1946)

Trudną sytuację żywnościową na wsi ukraińskiej spowodowały wojenne zniszczenia w rolnictwie, złe warunki pogodowe wiosny i lata oraz susza. Nie doszłoby do głodu, gdyby nie zawyżone normy dostaw zboża dla państwa. Efektem tego był brak możliwości zaspokojenia żywnościowych potrzeb kołchoźników. Według tajnych danych radzieckich z głodu zmarło 100 tys. Ludzi, a 300 tys. hospitalizowano.

Na podstawie pracy Jarosława Hrycaka, Historia Ukrainy, Lublin 2000.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.