Ustanowione przez UNESCO święto Dnia Języka Ojczystego obchodzone jest na świecie corocznie 21 lutego od 1999 roku. Wśród 6000 języków świata znajduje się także ten tak charakterystyczny dla Pomorza – język kaszubski.
W Polsce język kaszubski jest jedynym językiem regionalnym, co reguluje ustawa o mniejszościach narodowych i etnicznych. Za najstarsze druki kaszubskie uważane są „Duchowne piesnie Dra Marcina Luthera i inszich naboznich męzow” autorstwa Szymona Krofeya z roku 1586, jak i z roku 1643 Michała Pontanusa „Mały Catechism Niemiecko Wándalski abo Slowięski”. Używana obecnie forma pisana języka kaszubskiego jest ewolucją zaproponowanej w 1879 roku przez Floriana Ceynowę w wydanej w 1879 roku w Poznaniu „Zarés do Grammatikj Kašébsko-Słovjnskjè Mòvé”. Do znacznego rozwoju literatury kaszubskiej w II poł. XIX wieku przyczynił się urodzony w 1852 roku Hieronim Derdowski, pisarz i poeta, autor poetyckiej epopei „O Panu Czôrlińścim co do Pucka po sece jechoł”.
Przeczytaj także: Kazimierz Kleina – Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego >>
Przeczytaj także: Eugeniusz Pryczkowski – Bogactwo etniczne Kaszubów. Język nie gwara >>
Aż do roku 1991, język kaszubski przekazywano głównie w rodzinie i małych społecznościach. Dopiero przemiany ustrojowe i zmiana statusu Kaszubów umożliwiła wprowadzanie ich języka do szkół. Obecnie z nauki języka kaszubskiego na poziomie od przedszkola do szkół ponadgimnazjalnych korzysta niemal 20 tys. uczniów.
Jak chronić język kaszubski dziś i w przyszłości? Zachęcamy do dyskusji (także w dłuższej formie wypowiedzi – adres redakcji gazetakaszubska@gmail.com).
W 1999 rokù w Sopòce, sw. Jón Paweł II rzekł do Kaszëbów jakno òdwiecznëch gòspòdôrzów ti zemi te słowa: „Pragnę Was jeszcze zachęcić, zachęcić abyście nadal strzegli swojej tożsamości, pielęgnując więzi rodzinne, pogłębiając znajomość swojego języka i starając się przekazywać swą bogatą tradycję kaszubską młodemu pokoleniu”