W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku władze PRL wprowadziły w Polsce stan wojenny. Nie działała komunikacja, telefony, środki przekazu. Opozycjoniści trafili do aresztów i obozów internowania. Władzę w kraju przejęła Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego.
Stan wojenny wprowadzono o północy 13 grudnia 1981 roku. Oficjalne komunikaty o stanie wojennym pojawiły się radiu i telewizji o godz. 6 rano. Polskie Radio nadało wówczas po raz pierwszy słynne przemówienie gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Już w nocy w całym kraju rozpoczęły się aresztowania, głównie działaczy Solidarności. Większość akcji podejmowały oddziały ZOMO. We wszystkich działaniach, związanych z wprowadzeniem stanu wyjątkowego, udział wzięło tego dnia około 70 tys. żołnierzy oraz 30 tys. funkcjonariuszy MSW. Według danych IPN na ulice miast wyjechało 1750 czołgów i 1400 pojazdów opancerzonych.
Reakcją na wprowadzenie stanu wojennego były kolejne strajki m.in. w Stoczni Gdańskiej. 16 grudnia w Gdańsku zebrała się manifestacja, w której udział wzięło około 100 tys. osób. W wyniku starć z oddziałami ZOMO przynajmniej cztery z nich zostały postrzelone, jedna zaś zmarła. W całym kraju, w okresie od 13 grudnia 1981 roku do 22 lipca 1983 roku, kiedy to stan wojenny został zniesiony, podczas manifestacji i strajków śmierć poniosło 56 osób (szacunki IPN), łączna liczba ofiar śmiertelnych stanu wojennego prawdopodobnie przekracza jednak 100 osób. Kolejnych 5 tys. osób, głównie działaczy opozycji, zostało przez władze PRL internowanych.
