Nie wszyscy zapewne wiedzą, iż dawni mieszkańcy Główczyc i okolicznych miejscowości – aż do Cecenowa – posługiwali się szczególną odmianą dialektologiczną kaszubszczyzny – mianowicie gwarą kabacką.
Kabatkowie to jedna z kaszubskich podgrup etnicznych. Według Jerzego Tredera Kabatkowie (kasz. Kabatczi) to Kaszubi mieszkający między bagienną Pustynką i Łupawą a Łebą na południe od jeziora Łebsko. W Wikipedii natomiast czytamy, że to „kontrowersyjna i nieużywana obecnie nazwa kaszubskiej grupy etnograficznej, której przedstawiciele mieszkali na obszarze na południe od jeziora Łebsko”. Wiadomo, że posługiwali się dialektem północnokaszubskim. Nazwa grupy wywodzi się od określenia „kabat” oznaczającego krótki kaftan. Została ona wprowadzona przez rosyjskiego etnografa Aleksandra Hilferdinga w XIX w. (badał dzieje i kulturę „Słowińców”) jako określenie kaszubskich mieszkańców Główczyc i okolic.
Niektórzy lingwiści kwestionują sens wprowadzania podziału na gwarę słowińską, kaszubską i kabacką dowodząc, iż w rzeczywistości nie było między nimi znaczących różnic, poza wymową kilku samogłosek. – Mnie jednak nie przekonują wszelkie powszechnie dostępne dywagacje na ten temat i polecam lekturę licznych artykułów opublikowanych w internecie – mówi Maja Cysewska, która bada historię Kabatków. – Myśląc o przeszłości tych terenów, lubię wyobrażać sobie rdzennych mieszkańców Główczyc, Kabatków, którzy porozumiewali się gwarą kabacką i przechadzali po osadzie we własnoręcznie uszytych kabatach – dodaje czytelniczka Gazety Kaszubskiej.
Wikipedia: Kabat, kabacik, od wyrazu perskiego kaba, znaczącego krótki kaftan. „Kabatkowie” — przezwisko mieszkańców okolicy jeziora Łebskiego, noszących, długie kabaty.
