Wrak statku z XV wieku znaleźli szwedzcy płetwonurkowie na dnie Bałtyku u wybrzeży Gotlandii. Unikatowy okręt spoczywa na głębokości 50 m. Archeolodzy spekulują, czy nie należał on do króla Eryka I, który pochodził z Darłowa.
Wrak odkryto podczas wspólnej ekspedycji kilku muzeów morskich. Statek spoczywa na głębokości 50 m w pobliżu wyspy Gotlandia. – Znaleźliśmy okręt o długości około 25 metrów, który mógł należeć do floty Eryka I Pomorskiego – mówi Richard Lundgren, szef ekipy badaczy. – W maju 1449 roku, wracając z Gotlandii do Darłowa, dwa z floty siedmiu jego statków przewożących skarby zatonęły w czasie sztormu. Być może to jeden z nich – zastanawiają się archeolodzy, którzy wkrótce szczegółowo zbadają wrak. Od stuleci krążą legendy o zaginionym skarbie króla Eryka.
Legendarny władca Eryk Pomorski pochodził ze Słupska lub Darłowa i należał do dynastii Gryfitów. Był synem księcia Warcisława VII i Marii Meklemburskiej. Urodził się w 1382 najprawdopodobniej w zamku swego dziadka Bogusława V. Jego wujkiem był słynny Kaźko Słupski, który omal nie został królem Rzeczpospolitej. W wieku 7 lat, na mocy porozumienia rodziny, Eryka usynowiła jego ciotka, królowa Danii i Norwegii Małgorzata, która zabrała go do Skandynawii. W roku 1397, w wieku 15 lat został koronowany w Kalmarze na władcę trzech królestw: Danii, Szwecji i Norwegii. Do niego należały także ziemie Finlandii, Islandii, Wysp Owczych i Grenlandia. Eryk był nie tylko rosłym mężczyzną – mierzył 190 cm, ale i wielkim władcą. Przeniósł stolicę Danii z Roskilde do Kopenhagi, nadał prawa miejskie wielu miastom, m.in. dla Landskronie, Viborgowi, Malmö i Helsing. Był budowniczym licznych zamków i kościołów, ale przede wszystkim wprowadził cła w Sundzie, dzięki czemu Kopenhaga bardzo się wzbogaciła. Od tej opłaty powstała nazwa duńskich groszy – oere, a także nazwa cieśniny Oeresund. Ostatnie 10 lat swego życia król Eryk spędził w darłowskim zamku, który znacznie rozbudował. Trafił tam pozbawiony skandynawskiej korony, po kilkuletniej banicji na Gotlandii. Eryk zmarł w 1459 w wieku 71 lat i został pochowany w kościele Mariackim w Darłowie, które stało się drugim po Krakowie miastem królewskim w Polsce.
